रिमझिम नारायणगड.

 नेहमीच ऑफिसातील कटकटीला वैतागलेला कोणताही मनुष्य मनातील व डोक्यावरचा तान कमी करण्यासाठी एका निवांत पण पावसाळ्यातील निसर्गाच्या सानिध्यातील अतिरम्य परिसराच्या शोधात असतो नाही का? आपणास कबुल करावेच लागेल कि कोणतीही सुंदर दिसणारी गोष्ट क्षणभरका होईना शरीराचा थकवा दुर करते. मग दरवर्षी लाखो मुंबईकर पावसाळ्यात जवळच असलेल्या माळशेज घाटाकडे धाव का घेतात सांगाल का? जे सुख समाधान घरात ,ऑफिसात बसून मिळत नाही त्याच्या कितीतरी पट सुख समाधान निसर्गाच्या सानिध्यात घालवलेल्या एकाच दिवसात कसकाय बर मिळत? म्हणून सांगावेसे वाटते की सुख समाधानाची देवता म्हणजेच निसर्गच. साधु संतांनी जे कमवल ते एकांतातील निसर्गाच्या सानिध्यातच.आणि तेही डोंगर दर्या पायाखाली तुडवूनच. पुर्वी मंदिरांची रचना पाहुन याची प्रचीती येते. जे मंदिर बनविले जायची ती डोंगर माथ्यावर किंवा गावापासून अगदी दुर याला कारणही तसेच होते कि मनुष्याने सकाळी लवकर उठून देवपुजेसाठी तेथे अनवाणी चालत पोहचावे व जाताना ताजा ऑक्सीजन व अनवाणी पायाने होनार रक्ताभिसरन कि ज्यायोगे मनुष्य तंदुरुस्त रहावा. आज प्रत्येक गावातच शेकडो मंदिर घरालगतच पहावयास मिळतात. जेव्हा झोपेतून उठुन आळस द्यायला दरवाजात आल कि देवदर्शन तेव्हाच होत मंदिरात जाण्यासाठी तकलीफ घेण्याची गरजच पडत नाही. सुख समाधान विकत जरी मिळत नसले तरी ते फुकट मिळविण्यासाठी प्रत्येकास स्वत: कष्ट घ्यावे लागतात. हा मामला अहस्तांतरणीय आहे नाही का? याच सुखाच्या शोधाच्या वाटेला रविवारी निघालो होतो. धेय होत नारायणगड संवर्धन. येथे या कार्यसाठी "शिवाजी ट्रेल "चे रात्री 2:30 वाजता पुण्यातुन 15 तरुण येऊन पोहोचले होते व एक ग्रुप तीन दिवस आधीच येऊन त्यांचे कार्य चालूच होते. मी सकाळी नारायणगडावर लवकरच पोहचल्याने गडावर आम्ही दोघेच होतो सोबतीला गड आणि मी. भटकंतीला सुरूवात केली रिमझिम पावसातच, शरीराला व मनाला भुरळ घालत होते गडावर उसळणार्या धुक्याच्या लाटा व या लाटा मोरांच्या ओरडणार्या आवाजावर आपले नृत्य वलयांकित रुप धारण होताना पाहण्याचा आनंद मोबाईलच्या क्लिक वर मी छायाचित्रद्वारे टिपत टिपत आनंद घेत होतो. मध्येच गाडीच्या वाजलेल्या हाॅर्नने लक्ष वेधले गेले व संवर्धन करण्यासाठी गडाकडे झेप घेताना किल्ले संवर्धक शिवाजी ट्रेलचे मावळे दृष्टीस पडले.मी प्रवासास ब्रेक देऊन संवर्धन कार्यास परतीच्या मार्गी लागलो. तेथेल निसर्ग अनुभवला तिच ही छायाचित्रे. 
छायाचित्र - श्री.खरमाळे रमेश
( माजी सैनिक खोडद )